In december 2017 beschadigde een brand delen van de voormalige herberg Schmeing bij de grensovergang in Glanerbrug. “Iedereen zou er waarschijnlijk begrip voor hebben gehad als we het hadden laten slopen,” reageerde Bernard Schmeing nadat hij de schade had opgenomen. “Maar de familie besloot het karakteristieke gebouw te behouden en te restaureren.” De familie Schmeing vond in Claus Duesmann een partner om de gloriedagen als gastvrij huis voort te zetten. Geen klassieke herberg, maar op de benedenverdieping, een café met zo’n 100 zitplaatsen en een bakkerij. Half oktober opende Claus Duesmann zijn ‘Smuggler’s House’, geïnspireerd op de ligging aan de grens.
De voormalige herberg Schmeing is ontwerp van de Nederlandse architect Gerrit Beltman (1843 – 1915). Beltman is in het grensgebied verantwoordelijk voor het ontwerpen van vaak robuuste gebouwen die een architectonische schoonheid uitstralen. De voormalige Spinnerei A in Gronau is daar een voorbeeld van. Net zoals vele villa’s in Twente.
Het pand aan de grens dateert van 1898 en deed toen al dienst als restaurant en populaire excursiebestemming. Het had een drukbezocht openluchtrestaurant, van waaruit de gasten een goed uitzicht hadden op het grensverkeer. En de grensgangers die in Glanerbrug woonden en in de textielfabrieken in Gronau werkten, kwamen na het werk ook graag langs voor een drankje.
Monumentaal gebouw
Hoewel het gebouw niet op de monumentenlijst staat, werd het gerenoveerd op een wijze die past bij een monumentaal gebouw. De voorgevel straalt in nieuwe luister, boven de ingang werd een puntgevel gerestaureerd, die van decoratieve elementen is voorzien. Mooie details zoals gekleurde tegels boven de raamopeningen geven het gebouw iets speciaals. Twee maanden geleden werden vier grotere wooneenheden op de eerste verdieping in gebruik genomen. En zes kleinere op de zolderverdieping. Aanstaande donderdag is de renovatie dus voltooid met de opening van het café en de bakkerij.
De naam Schmeing staat vanaf eind 19de eeuw op de gevel van het monumentale pand aan de grens. Op 9 juli 1895 trouwt Johann Hermann Schmeing uit Bentheim namelijk met Elisabeth Verspohl die de ‘Gastwirtschaft’ aan de grens van haar ouders heeft overgenomen. Uit een geschrift uit 1744 blijkt trouwens dat de ‘Gastwirtschaft’ al zo’n anderhalve eeuw bestaat. De Wirtschaft wordt dan bestierd door ene Johann Gerhard Terglane. Wanneer Johann in 1812 aan de gevolgen van een beroerte overlijdt neemt de jongste dochter van Terglane de zaak over. Zij trouwt met Franz Heinrich Verspohl. Wanneer Verspohl de zaak overdoet aan zijn oudste dochter Elisabeth komt er dus een Schmeing op de Wirtschaft.
Van generatie op generatie
Na Johann neemt zoon Alfons de zaak aan de grens over en daarna is de derde generatie Schmeings aan de beurt met Hermann. Als Hermann in 1967 op 38-jarige leeftijd sterft, besluit zijn weduwe Anni om de zaak te verpachten aan Albert Koning. Zij heeft namelijk ook nog de zorg voor drie jonge kinderen. Na diens vertrek nemen Johann en Else van Koetsveld de zaak in beheer en zij blijven tot begin jaren’80 op de zaak.
Johann, die die vanwege een licht probleem met zijn been ook wel ‘De Poot’ wordt genoemd, wordt bij het zware werk als cafébaas voluit gesteund door zijn energieke vrouw Else. Na het vertrek van de familie Van Koetsveld ondergaat de zaak een metamorfose. De typisch Duitse kroeg wordt een Joegoslavisch restaurant ‘Dubrovnik’. Na Dubrovnik zit er een tijdje een pannenkoekenhuis in het pand, maar als blijkt dat dit ook geen winstgevende zaak is, komt er een gelegenheid voor kansspelen in het pand.