In Glanerbrug blijven de namen van de huisartsen in de meeste gevallen lang in het geheugen van hangen. Iedereen heeft wel haar of zijn herinnering aan dokter Schutter, Verheyden, Smit,Punt of Van Reemst. Deze zomer gaan drie huisartsen met pensioen: Bert Sanders, Peter Geenen en Peter Lesterhuis. Dochter Annelore Sanders en haar man Bas Koekoek nemen als huisartsenpraktijk Sanders en Koekoek de plaats in van Bert Sanders en assistent en echtgenoot Jet. Dokter Robbin Klieverik en Joroen Otte nemen de praktijk over van Geenen en Lesterhuis. We hebben Jet en Bert gevraagd terug te blikken op 36 jaar huisartsenpraktijk in Glanerbrug.
- Wilde je altijd al huisarts worden?
Ik twijfelde erg tussen kinderarts en huisarts, pas op het allerlaatste moment gekozen voor het huisartsenvak.
- Waar heb je gestudeerd?
Ik heb de studie Geneeskunde en huisartsopleiding in Groningen gedaan.
- Het vinden van een geschikte praktijk is altijd een hele zoektocht. Hoe zijn jullie in Glanerbrug terecht gekomen?
Toen ik klaar was met de huisartsopleiding was er, in tegenstelling tot tegenwoordig, heel weinig aanbod van praktijken. Iedereen ging er van uit dat de zoektocht zomaar een paar jaar kon duren. Maar ik werd getipt door mijn huisartsopleider dat de praktijk van dokter Smit beschikbaar kwam. De sollicitatiegesprekken verliepen goed en binnen drie maanden na het afronden van de huisartsopleiding lag mijn stethoscoop aan de Nieuw Frieslandstraat!
- Glanerbruggers zijn niet altijd de gemakkelijkste. Ze staan met beide benen op de grond en komen meestal duidelijk voor hun mening uit. Hoe heb je je plek gevonden?
Het aarden in Glanerbrug ging voor ons vrij soepel, we voelden ons er snel thuis. Juist het wat directe en no-nonsens spreekt ons aan. We gingen ook in het dorp wonen wat natuurlijk ook maakt dat je onderdeel van de gemeenschap wordt.
5. De beide praktijken werken tegenwoordig nauw samen. Wat niet wegneemt dat huisarts zijn een intensief vak is. Hoe ging je om met die intensiteit? Is die de laatste jaren nog toegenomen? Heb je een voorbeeld?
Vanaf het begin zaten we met 2 praktijken in de Nieuw Frieslandstraat. Dit was toen wat minder gebruikelijk, de meeste praktijken waren toen nog solo en vaak aan huis. We hebben dat altijd heel positief ervaren. Ook was er een goede samenwerking met de andere praktijken. Als Huisartsengroep Glanerbrug werkten we samen om de zorg in Glanerbrug goed te organiseren. De intensiteit van het vak is in de loop van de 36 jaar die we gewerkt hebben wel toegenomen. Het vak van huisarts heeft zich in die periode sterk ontwikkeld. Er heeft een verschuiving van zorg van de specialist naar de huisarts voorgedaan. Met name chronische ziekten als diabetes, COPD, astma, hart-vaatziekten zijn bij de huisarts terecht gekomen. Hiervoor was veel extra personeel nodig, waardoor de praktijkorganisatie natuurlijk ook complexer is geworden. Waar we begonnen met 1 assistente, 1 inkomende lijn en een pieper hebben we nu 2 assistentes die 4 inkomende lijnen en een spoedlijn bedienen, 7 praktijkondersteuners, een ouderenverpleegkundige en een manager… Daarnaast is ook de complexiteit van de zorg toegenomen, de gemiddelde leeftijd is toegenomen, we worden allemaal ouder, maar vaak wel met allerlei aandoeningen die veel zorg en aandacht vragen. Dit alles maakte dat het ook met een 60-urige werkweek en daarnaast het doen van diensten op de huisartsenpost steeds ingewikkelder werd om alles rond te krijgen. De laatste jaren hebben we gelukkig deze drukte kunnen verdelen, we zijn zelf geleidelijk minder gaan werken en eerst Annelore en later ook echtgenoot Bas zijn begonnen in de praktijk.
- Nam je je werk ook mee naar huis? Zat je ’s avonds aan de eettafel met Jet bijvoorbeeld de patiënten door te spreken
Jazeker, aan de eettafel is veel besproken en van gedachten gewisseld. Hilarische zaken, maar ook complexe of verdrietige zaken die we meemaakten kwamen aan bod. En soms ook gewoon even stoom afblazen. Ik denk dat dat goed gewerkt heeft, op die manier kan je het een plek geven.
- Annelore en haar man hebben de praktijk nu overgenomen. Hoe voelt dat als ouders?
Dat voelt geweldig natuurlijk. De praktijk is altijd al een familiebedrijfje geweest. De avond- en weekenddiensten werden tot 2002 vanuit huis gedaan, het hele gezin moest zich daar een beetje op aanpassen. En als er een van onze kinderen ziek was ging die mee naar de praktijk en werd in een kamertje gezet met wat speelgoed. Later hielpen ze mee met praktische zaken zoals oproepen griepvaccinaties printen en bezorgen. En weer later het verzorgen van een website, patientenportaal, Facebook etc. Het is dan ook niet vreemd dat alle drie kinderen zorg-gerelateerd werk hebben.
7. Wat is ga(an) je, gaan jullie als eerste doen nu je, jullie een zee aan vrije tijd hebt(ben)?
We gaan een nieuw huis bouwen, dat zal ons voorlopig bezig houden. Daarnaast is de huidige stand van zaken: 7 kleinkinderen….. houd je jong!
Bedankt voor hartverwarmend afscheid
Jet en ik willen namens de hele praktijk iedereen bedanken voor het hartverwarmende afscheid op zaterdag 1 juli. Honderden patiënten kwamen langs om afscheid te nemen en daarnaast kregen we nog vele kaartjes in de bus. De hartelijke woorden en het ophalen van allerlei herinneringen waren heel waardevol. Via deze weg willen we daarvoor iedereen nogmaals dank zeggen!